Maandag 13-2-2023

Met deze worden startte ik de dag op fb.

En wat gaan we doen vandaag? Zojuist besloten dat ik vandaag naar Alicante ga. Straks met de bus naar het station in Benidorm en dan met de trein naar Alicante. Een treinritje van een uur en 10 minuten. Meer dan ik al deed wel alles even opgezocht. Minder avontuurlijk meer zekerheid. Geeft me gewoon een beter gevoel, dus ..........

In Alicante zie ik wel verder. Misschien ga ik ook eens een echte toerist uithangen en neem de hop on, hop off bus om mooie plekjes te zien en daar dan uit te stappen. Is maar een ideetje. De dag is van mij en vind ik het wat spannender dan voorheen, ik ga er voor. Thuis zitten kan altijd nog (wat denk je van morgen om uit te rusten misschien haha). Dus oma gaat op avontuur vandaag en hoop jullie vanavond op een leuke blog te kunnen trakteren.

Adios

Ik heb uitgevoerd wat ik van plan was, met uitzondering van die hop on, hop off bus. Die ben ik niet tegen gekomen daar. Dus hopte ik on en off mijn eigen voeten. De benenwagen dus.

Maar de dag begon, zoals u zult begrijpen, in Benidorm. Nou kent deze stad -en misschien ook andere steden hier- borden met een bus er op. Over het algemeen betekent dit dus dat daar een bus stop. Het klinkt bijna logisch en dat is het ook. Maar logica is niet altijd logisch, want bij sommige van die borden stoppen ineens de bussen niet meer. Hmmmmm?

Omdat ik bij mij om de hoek zo’n bord had staan, was ik daar dus maar gaan staan voor bus 1 die over deze Avenida reed. 1 x per half uur wel te verstaan, maar dat deed de trein ook, 1 x per half uur. Dus stond ik een minuut of 20 te wachten, had vele bussen met een ander nummer voorbij zien gaan en ja, daar kwam lijn 1. Dus stak netjes mijn hand op en ……………. de chauffeur reed door en wees naar verderop de straat. Hmmm oké. Hij stopte dus bij het hotel Belroy, zo’n 50 meter (!) verder. Maar daar ik niet meer zo snel ben en hij niet op mij ging wachtte, kuierde ik maar naar die halte daar. Ook geen halte met een afdak, bankje en dienstregeling maar weer zo’n zelfde bord. Ja duh, hoe moet je dan weten wat en welke er daar dan stopte. Maar oké, ik wacht wel een half uur hoor, mij hebbie niet.

Ik was 5 voor 10 de deur uitgelopen (het is 3 minuten lopen naar die 1^e halte en daar kwam nog 3 minuten bij voor die 2^e halte plús dat ik 20 minuten had staan wachten voor de kat z’n staart) en dus was het ondertussen tien voor half elf. De trein naar Alicante rijdt om 5 over heel en 5 over half, dus vermoedelijk zou ik die gaan missen om 11.05 uur, daar mijn bus volgens de wet van Bartje pas om tien voor 11 zou komen ongeveer. Maar ik ben gepensioneerd, heb vakantie en ben een geduldig typje. En daarbij komt dat ik -zittend op een muurtje- dan alle gelegenheid heb om rond te kijken. Zoals die 2 stellen van ergens achter in de 20 waarvan de dames met een grote koffer zeulde en hun partners -naar ik aanneem- met een rugtasje en kussentje voor in de nek tijdens het vliegen. Ja, zij hadden het ook niet makkelijk.

Die het wel makkelijk had was de dame die met haar elektrische step een bus uit stapte, haar step uitklapte, haar helm op zette en weg reed in volle vaart. I love it.

Nou wilde het geval dat de bus er al om tien over half elf was. Niet volgens de regels, maar daaraan hebben ze hier best lak volgens mij. Dus instappen geblazen en op naar het station. Daar kwamen we al om 10 voor 11 aan, dus alle tijd. Dacht ik. Want de boel was opgebroken, de bus maakte een draai op de weg om weer terug te gaan en wij stapten uit. Moesten wel even stukje lopen en dus arriveerde ik om 1 minuut voor 11 op het station. Nou heeft dit station maar 2 perrons en stond de trein al klaar. Maar ………… er stond een rij met mensen die ook die trein in wilde, dus zonder nog meer tijd te rekken: om 1 minuut voor vertrek stapte ik in de trein. Een afgeladen trein, waar ik helemaal voorin (iedereen stapte achterin en propte zich de menigte op omdat ze perse de trein wilde hebben) nog een plekje vond. Want ruim een uur staan had hem niet geworden. Dan had ik alsnog uitgestapt en de volgende trein gepakt. Het was een leuke rit met leuk uitzicht. Op de terugweg moest ik zorgen aan de andere kant te zitten want daar zag je de kust.

In Alicante het eerste de beste terras op geschoten voor een kop koffie én een toilet. De koffie was heerlijk en het uitzicht ook. Bijna alleen maar Spaanse dames op het terras met de nadruk op dames.

Na de koffie en het toiletbezoek ben ik aan de wandel gegaan. Daar waar mijn avonturen vroeger tot voor kort nog bestonden uit: ik zie wel waar ik terecht kom, ben ik nu meer voorzichtig en neem het zekere voor het onzekere. Ik wil niet meer (ver)dwalen en niet te ver van het punt waar ik weer terug moet zien te komen gaan. Dus neem ik een winkelstraat heen, ga op gegeven moment via de overkant of het middenpark weer terug en neem een volgende straat op die zelfde wijze. Tsja, Granny’s avonturen zien er net wat anders uit tegenwoordig. Maakt me soms boos en verdrietig maar na een goed gesprek met mezelf moet ik het maar accepteren.

Nog even in een mooi park gezeten en mensen zitten kijken. Heerlijk, hobby van mij.

Op mijn gemak terug gelopen, maar als de afstanden tussen de stops korter worden is het hoog tijd terug te gaan naar de trein. En die afstand naar de trein bleek toch iets langer dan ik dacht, maar ben er gekomen.

Gelukkig had ik een plekje bij het raam aan de kustkant, maar helaas waren ze vergeten de ramen te zemen en had ik zonnetje tegen. Hierdoor zijn sommige foto’s iets vaag. Maar het is te zien.

Terug bij het station van Benidorm dacht ik: logisch. Waar ik vanmorgen bij uitgestapt moet ik ook weer instappen. Er stond een bus, dat wel, maar er stond op de achterkant geen nummer en voor ik bij de voordeur was om te vragen of dit nummer 1 was, reed ie gewoon zomaar weg. Dat wordt half uur wachten dan. Maar omdat er geen bankje was om te zitten heb ik op gemak naar de volgende halte gelopen. Ik wist waar die was en dat er bankje stond. Het werden zware stappen met zware benen en een misselijk van vermoeidheid gevoel. Maar ik kan het en deed het. 20 minuten wachten en ik kon met de bus naar waar ik bedacht dat ik uit zou stappen bij de halte achter de Blauwe Walvis. Maar wat gebeurde er nou? De bus ging niet links af naar waar ik dacht dat hij heen zou gaan (en waar hij vanmorgen ook vandaan kwam) maar ging naar rechts naar het centrum. Dáár moet ik niet zijn mensen. Dus uitgestapt en toch maar gelopen naar de Blauwe Walvis. Ik denk dat ik 10 cm korter ben. Gewoon afgesleten die benen hahahaha.

Zitten eten daar en beetje bij zitten komen. Genoten een heerlijke kipsaté met wat frietjes en heerlijke rauwkost. Nog een kop koffie na en op het dooie gemak terug gewandeld via de boulevard waar het uitzicht, met de ondergaande zon, prachtig was. Oh wat was ik blij toen ik mijn voordeur opende. Tas neergegooid, uitgekleed en een lekker warme douche genomen. Pyjama aan, mijn huissokken en de laptop aangezet om u te kunnen voorzien van deze blog.

Nu ga ik bankie hangen en doe totaal niets meer, behalve straks -hopelijk- lekker slapen. Morgen een niks doe dag hier ‘thuis’. Zelfs geen boodschappen doen. Pyjama dag dus.

Voor nu een dikke knuf vanuit Benidorm.

Benidorm 2023 (myalbum.com)