Woensdag 15 februari 2023

Ha, ha, ha, wat een dag. Gisteravond om 9 uur stopte de stortbak weer met het vollopen. Dus, William gebeld die weer de huisbaas zou bellen. Ze zouden vandaag weer langs komen. Zijn waarschijnlijk langs gekomen, maar niet binnen. Gisteren had ik al de grijze tape met wc blok al verwijderd en er nog niet op terug geplakt. Wist zeker dat het weer mis zou gaan hihi.

Ikzelf ben om half tien de deur uit gegaan om naar de Spaanse markt te gaan. Spaanse markt, omdat er bijna geen toerist is te vinden en je eigenlijk alleen maar Spaans hoort om je heen. Het is ook de Spaanse wijk dat ik begreep. Heel veel groenten en fruit voor een paar centen en een groot aantal kramen waar je kan graaien voor 1 tot 10 euro. Van alles en nog wat. En gegraaid wordt er, geloof mij maar.

Ikzelf ben het rondje markt begonnen met churro’s, de eerste van deze vakantie. Zittend op een plastic stoeltje naast de kraam met zicht op de markt en haar bezoekers. Heerlijk met een beetje zon al was het wel erg fris door de wind. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik had besloten Carmen thuis te laten, want het is zo’n gedoe met dat ding in de bus en over de markt. Plus dat ik niet weet of Carmen wagenziek is natuurlijk. Maar Carmen had het vast heel leuk gevonden op de markt hoor. Er waren heeeeeeeeeeeeel veel Carmens op de markt. Ik denk dat 95% van de aanwezigen wel zo’n ding bij zich hadden. En ze lopen daarmee zoals de bus hier in Benidorm zich door het verkeer beweegt. Het zijn net Snollebollekes: van links …………… naar rechts …………….. Het is manoeuvreren op de markt, maar wat een gezelligheid. Ik heb 5 grote mandarijnen gekocht, zo zoet als de suiker op de churro’s. Ook nog 2 granaatappels. Ik heb aan de kraam geleerd hoe je die dingen open snijdt en op een makkelijke manier de pitjes er uit kan halen. Hij sprak geen woord Engels, ik geen woord Spaans, maar we begrepen elkaar met handen en voeten. Wat heerlijk toch.

Nadat ik ook nog een telefoonhoesje had gekocht die wat makkelijker hanteerbaar is dan het ding dat ik tijdje geleden had gekocht: zo een met een portemonnee er in, maar die dan te smal is voor die dikke worstvingers van mij en in zijn geheel gewoon te dik/groot is voor in mijn handtas. Tevens moest ik de telefoon er uit halen om een foto te maken. Al met al zéér onhandig dus. Kostte wel 27 euries, en nu een makkelijk dingetje voor 6 euro hahaha.

Na de markt onderweg naar de bus -ik ken de weg- even op bankie uitgerust, heb toch bijna 2 uur lopen slenteren. Bij de bushalte kwamen er een paar Jordanezen naast me zitten die zaten te mopperen over de drukte rond 12 uur en vooral over ál die karretjes. Ach al die Carmens. En dat terwijl zij zelf ook een karretje bij zich hadden . Heerlijk toch he, stiekem afluisteren.

Bij thuiskomst bleek -zoals ik zei- dat de toilet nog niet gemaakt was. Pfff, om moedeloos van te worden. (op FB heb ik iedereen al uitgelegd hoe het zat, maar omdat er bloglezers zijn die niet op FB zitten, nogmaals het toiletten verhaal, maar ik hou het kort). Even een mini siësta gehouden en om 2 uur maar weer met William gebeld dat er nog niemand was geweest. Woest werd ie. Dus hij weer bellen met huisbaas en wist mij te vertellen dat Raoul de klusjesman/conciërge, om half vijf ongeveer -met nadruk op ongeveer- zou komen. Mocht het niet te repareren zijn, dan was er nog één optie op korte termijn: verhuizen. Maar ik wil helemaal niet verhuizen! Ik heb hier alles al een plek gegeven, een half huishouden aangevuld en alles is gesetteld, net als ik. Ik heb een appartement waar een blind paard geen schade kan aanrichten maar de locatie en uitzicht zijn magnifiek. Ik wil hier niet weg en schoot gelijk al in de stress. Ja dan ben ik ! Heb er fikse hoofdpijn aan over gehouden en de tranen stonden klaar om uit mijn ogen te ontsnappen. #Stresskip #berenopdeweg

Om tien voor half zes (dat is half vijf Spaanse tijd) kwam Raoul en die kon dus de stortbak niet maken. In een goed gesprek via Google Translate spraken we voor morgen af, want dan komt het nodige materiaal binnen en kan de vlotter vervangen worden. Tot dan druk ik op de doorspoel knop, trek de vlotter los en dan loopt stortbak vol. De deksel ligt op de grond tot morgen. Maar alles beter als met een teiltje na iedere plas en meer.

Nadat Raoul was vertrokken ben ik eten gaan maken en heb op het gemak zitten eten: asperges met ham en kipfilet met olijven. Mijn warme sokken aangetrokken en mijn joggingpak, want door alle stress had ik het hartstikke koud gekregen.

Nu ga ik bankie hangen en op tijd het bed in. Dat hele wc gedoe vreet energie en dat gebruik ik liever voor iets anders. Ik kan gewoon uitslapen (alsof ik dat zou kunnen haha) want die Spaanse klussers komen toch niet vroeg. Zul je zien staat ie om 9 uur op de stoep. Ik heb geen plannen voor morgen. Daar stop ik gewoon mee, want dat werkt nou eenmaal niet bij mij.

Ik wens iedereen al het goeds en maakt u zich vooral om mij geen zorgen, ik red me wel. Als het niet rechtsom lukt, dan maar linksom. Ja toch? Niet dan? Eg wel !

Adios