Maandag 20 februari 2023.

Wat een energie had ik deze dag. Ongekend en al tijd geleden dat ik het zo ervaren heb. Vooralsnog sluit ik het hoofdstuk Keffie. Ik heb hem/haar/het vanaf gisterenmiddag 1 uur niet meer gehoord. Wat zoiets met een mens -en ook met mij- kan doen zeg. 20 uur geen gekef en tot op heden nog niet. Om 7 uur wakker en mijn bed uit gegaan. Koffie, ontbijtje en het ochtendnieuws. Ik had gisteren al besloten dat ik vandaag naar Denia zou gaan met de trein. Ik had gedacht rustig te gaan starten en dan de trein van 7 over 10 te nemen. Maar om 8 uur was ik al klaar en energiek genoeg voor deze dag. Dus ging ik om half 9 de deur uit om de bus naar het station te nemen. Dat verliep allemaal lekker vlot en de man achter het loket begreep me precies. Niet in één keer hoor hahaha. Het gesprek ging als volgt ….. ik: “one retour Denia Por Favor”. Hij: “one single to Denia”. Ik: “no one up and down, a return, a retour” . Hij: “one ?”. Ik: “yes please”. En dan krijg ik de juiste ticket voor 4 euro 80. Om 7 over 9 vertrok de trein en zat ik lekker tussen heel veel mensen. Best druk die trein: mensen die naar het werk gaan en toeristen die naar Altea, Calpe of Denia gaan.  

Ik wist dat ik aan de rechterkant moest gaan zitten voor het mooie uitzicht. Jammer dat ik achteruit moest, want alle stoelen waar je vooruit zat waren ingepikt door die grijze toeristen hahaha. Maar maakt me niet uit vandaag. Ik ben heppie de peppie en heb er zin in. Vind alles best eigenlijk. Geeft me ook rust om buiten naar buiten te kijken (rare zin) weer mensen te gaan zitten observeren. Links schuin voor mij zit een wat ouder echtpaar waarvan de man steeds gaat staan om het mooie uitzicht aan de rechterkant te kunnen zien en rapporteert volgens mij alles dat hij ziet -ik kan hem niet verstaan- aan zijn vrouw. Zij kijkt ongeïnteresseerd en knikt alleen maar.

Op één van de tussenstations staat een man en twee vrouwen. Zij krijgen de deur niet open -naar later blijkt drukken zij op de verkeerde knop- en één van de vrouwen ‘rent’ naar de volgende deur. Ondertussen zijn bij de eerste deur de man en een vrouw ingestapt. De knop zit niet op maar naast de deur. Maar dat geldt natuurlijk ook bij de tweede deur en dat heeft de tweede vrouw nog niet door. Dus gelukkig opent de man de deur van binnenuit en kan de vrouw mee op hun dagje uit hahaha. Ja, ‘even’ de volgende trein nemen duurt even, want deze trein rijdt maar 1 x per uur. Zag het al helemaal voor me: man en vrouw gaan dagje naar Denia en andere vrouw staat nog op het stationnetje. *gieren #leedvermaak.

Op gegeven moment stopt de trein in Teulada en iedereen stapt uit. Hmmmm? Dit is toch nog Denia niet? Er zijn meer mensen in de war, maar al snel blijkt dat deze trein niet verder gaat maar wordt de rit over genomen door een andere trein. Dus overstappen, vechten om een plekje -ellebogen uit- en op naar Denia.

In Denia stap ik het station uit, ga naar de toeristinformatie en haal een plattegrond. Mijn eerst gevoel van zekerheid altijd. Maar ik ben op avontuur en zie wel waar ik uitkom. Alhoewel, het is wel fijn dat de dame me uitlegt waar/wat het oude centrum is, de haven en het nieuwere gedeelte. Weet je wel welke richting je op gaat. Gelukkig hebben ze hier wél duidelijke straatnaambordjes.

Ik heb eerst een terrasje gezocht voor een echte kop koffie en nam er gewoon wat lekkers bij. Ontzettend zoet maar erg lekker. Na de koffie naar de burcht gelopen en even gaan kijken. Vond het wel interessant. Dus kocht ik een kaartje. 3 euro voor volwassenen, maar de mevrouw wees op het bordje waar stond dat gepensioneerden maar 2 euro hoefden te betalen. Hoe weet ze nou dat ik gepensioneerd ben? Ik heb mijn haar nog wel zo mooi gekamd en heb vlotte kleding aan. Maar ja, je bent en blijft een Nederlander en iedere euro is er één hahaha. Via een wenteltrap ging ik naar boven. Dood en doodeng. Maar ik wilde naar het mooie uitzicht. Waar ik niet op had gerekend is dat ik ook die enge smalle trap weer af moest omdat er verder geen uitweg was. Kwam ook nog tegenliggers tegen, maar gelukkig gingen die achteruit de trap af. Gracias.

Beneden toen ik weer vaste grond onder mijn voeten voelde ben ik op een bankje gaan zitten om het even te verwerken. Pfffff. Het is -was natuurlijk te verwachten- volop klimmen en klauteren en heel, heel veel trappen lopen. Heb ik niet echt gedaan. Ben niet verder gegaan dan het eerste level. Maar ik heb er wel lekker rond gelopen en genoten. Na ruim twee en half uur wandelen -ook nog door het oude centrum gegaan- moest ik vreselijk nodig naar het toilet. Op een gezellig pleintje ben ik neergestreken en heb genoten van tapaz en een kop koffie.

Ook genoten van een raar stel dat richting terrasje liepen waar ik op zat. 2 mannen en een vrouw waren net opgestaan van hun tafel die in de schaduw stond. De tafel naast mij stond in het zonnetje en daar wilden zij gaan zitten. Het stel dat aan kwam lopen versnelden hun pas en ritsten snel het plekje in. Zij hadden een rol kaakjes bij zich en gingen die op zitten eten. De 2 mannen en vrouw die net op die plek wilden gaan zitten zaten totaal verbouwereerd terug in de schaduw. Binnen was het erg druk en de serveersters liepen de benen uit de gat en niet alleen binnen. Ook het terras zat aardig vol. De man van het rare kaakjes etende stel maakte amok omdat de serveerster niet snel genoeg kwam naar hun zin. Toen zij eindelijk het menu kregen werd de man boos. Hij wilde niets eten maar iets te drinken en trouwens hij kon het menu niet lezen en wilde een Engelstalige kaart. Sorry mijnheer die hebben we niet. De man en vrouw stapten op met veel kabaal. Heerlijk theater weer. De eigenaar -bleek Nederlands te zijn- ging op het terras vragen wat er nou gebeurd was. Ik was getuige en vertelde hem dat het gewoon rare mensen waren. En zo had ik weer blogvoer voor in mijn boekje haha.

Na mijn lunch had ik nog genoeg energie om even in de haven te genieten van heel mooie jachten en ben naar het station geslenterd. Toen ik om 14.52 het perron op liep zag ik net nog het kontje van de trein. Gemist ! Tsja, dan maar uur wachten. Ben lekker op een bankje op het perron gaan zitten. Ik had geen andere keus tenslotte. Maar ik kon me er niet druk om maken. Ik heb tenslotte alle tijd. Wat een heerlijk relax gevoel, ik ben er blij mee.

Ik ga morgenochtend nog wel even naar het spreekuur van Primavera, want ik wil toch mijn verhaal nog even kwijt.

Om half 7 stapte ik het appartement in en hoorde nog steeds geen gekef. Ik ga het nog missen *NOT. Snel een salade gemaakt van restjes bietjes/krootjes en spek met ui en augurk en lekker gegeten.

Mijn blog geschreven en geplaatst. Ik ga bankie hangen en genieten van het beetje energie dat ik nog over heb en een avondje televisie kijken. Morgen plaats ik foto’s want daar moet je even de tijd voor nemen en aandacht aan geven.

Ik ben weer blij met mij.

Hasta manana amigos.

XXX