Maandag 27 februari 2023.

Ondanks dat ik vannacht best veel wakker ben geweest vanwege de wind die om het appartement knalt én veel plaspauzes, toch best lekker opgestaan vanmorgen. Het was nog wel wat vroeg, maar dat mag de pret helemaal niet drukken. Ik ben eerst gaan douchen (heerlijk joh, als je niet eerst in een bad moet klimmen met alle gevaren van dien) en aan gaan kleden. Kan maar gebeurd zijn toch?

Daarna lekker kopje koffie en crackertje kaas en om half 10 de deur uit. Op naar Albir. Bij de halte om de hoek aangekomen, kwam heel toevallig net de juiste bus aan, dus had ik mazzel. Dat mag ook wel eens een keer toch. Maar daarover later meer #cliffhanger. In het centrum -denk ik- van Albir uitgestapt en aan de wandel gegaan. Het “ik-zie-wel-waar-ik-uit-kom” gevoel is weer helemaal terug. Een heerlijk gevoel kan ik u zeggen. Dáár waar je allemaal winkeltjes en Asia Bazars ziet moet je wezen hahaha. Dus mijn neus achterna en een bord gepasseerd waar mijn oog viel op het bord buiten. Daar stond: reker smørbrod. Ohhhh jummie, dáár ga ik straks lunchen. Reken maar van yes. Omdat ik nodig naar het toilet moest (wat een zeikverhaal weer) ben ik bij een zaakje binnen gestapt Le Café Français, boulangerie et patisserie. Oftewel: bakker en patisserie. Jummie, allemaal lekkere dingen daar. Bonbons, koek, gebak en vooral lekkere koffie. Nee, ik heb niets lekkers bij de koffie genomen, al was de eigenaar ook niet te versmaden zeg maar. Een echt Franse charmeur hihi.  

Toen ik alles op had gedronken en was uit geplast, lekker weer aan de wandel langs al die winkeltjes, eetzaakjes, barretjes enzovoort. Er stond wel een frisse wind, maar daar had ik al rekening mee gehouden en me goed aangekleed. Nee, mijn handschoenen, oorwarmers en gebreide trui had ik thuis gelaten. Wel sweater en bodywarmer aan.

Voor de vakantie had ik al draadloze oortjes willen kopen, maar dat is er niet van gekomen. Maar omdat ik ’s nachts of ’s avonds in bed wel eens een muziekje wil luisteren en ik soms wakker word met het snoertje in de weg om mijn nek (nee, nee, niet bijna gewurgd) of wakker word omdat ik de telefoon van het nachtkastje trek omdat ik mij omdraai, lijken me die dingen gewoon makkelijker. Dus ben ik het winkeltje ingestapt en het voelde goed. Niet zoals pas met die camera, maar ik voelde me hier niet belazerd worden. Dus heb ik oortjes aangeschaft (die hopelijk wel blijven zitten, want het enige dat zeer klein is aan mij, zijn mijn oren) en gelijk een mobiele oplader. Altijd makkelijk in je tas te hebben. Thuis heb ik nog wel zo’n apparaat, maar daar heb ik nu niets aan zeg maar. Een mooie oplader, waar je je telefoon gewoon op kan leggen om te laden. Handig ! Moet ie het wel doen natuurlijk. Bij de man in de winkel deed ie het wel, maar in het appartement ineens niet meer. Ik doe vast iets verkeerds en heb dus morgen voor 1,40 euro een retourtje Albir.
Nou is dat op zich helemaal niet zo heel erg dat ik weer terug moet (je raakt ook aan dingen gewend hoor), want ik wilde in Albir graag naar het Museum Villa de Romana. Een openluchtmuseum, de ruïne van een Romeinse villa uit de Romeinse tijd. Helaas…… op maandag is het museum gesloten hahaha. Ja van der Hoofd, moet je je maar een beetje beter voorbereiden. Nou is het gelukkig niet aan de andere kant van Spanje en zit je 70 cent daar. Dat is niet helemaal waar, want je moet wel die kaart opladen, maar ik heb mijn wiskunde knobbel vergeten mee te nemen, dus neem ik mezelf in de maling dat ik lekker goedkoop met de bus rijd.

Na de koffie en de aanschaf van die telefoonspullen (waar geen honderden euro’s mee gemoeid zijn) door gewandeld richting boulevard. Daar stond een leuk bankje, waar ik op ben gaan zitten en heb zitten wachten tot er iemand bij kwam zitten, zoals waar het bankje voor bedoeld was. Na een eenzaam kwartier ben ik maar opgestapt. Het mocht niet baten, geen gesprek met wie dan ook gehad. Helaas. Albir heeft een mooie boulevard die ik niet echt ver heb afgelopen, want ik waaide daar gewoon uit mijn hemdje -als ik dat had aan gehad dan- en dus via een tussenstraat, wat in mijn geval altijd gevaarlijk is maar deze keer gewoon goed afliep, terug gegaan naar de winkelstraat. Want daar had ik vanmorgen dat bord met die garnalen gezien. Toch?

Op gegeven moment kwam ik wel herkenbare dingen tegen, maar die waren niet bij dat restaurantje. Dus maar weer een heel stuk terug gelopen en ineens, ja hoor, daar was het restaurantje. Heerlijk zitten eten, kopje koffie na en nog even naar het toilet alvorens ik de terugweg zou starten. Moest wel buitenom naar het toilet hahaha. Prachtig. Het was niet zo’n mooi toilet als bij de charmante Fransman, want die had een roze zeep pompje en een paarse wc bril. Iets voor LaReina Willeke hihi.

Naar de bus gelopen en terug naar Benidorm. Om tegen drieën stapte ik het appartement weer binnen nadat ik eerst bij de ToDo 5 tubes handcrème had gehaald. Kost maar 1,50 per tube en is heel erg fijne crème. Niet alleen voor mijn handen, die zo droog zijn als schuurpapier, maar ook voor de rest van het lijf. En mijn huid is heel erg droog. Dit komt door de ET én ook nog eens extra door de chemopillen. En dan moet je lekker smeren anders wordt de jeuk erger dan het al is. Nu is het te doen en dat wil ik zo wel houden eigenlijk. De hematoloog/oncoloog had het zelfs om in te smeren met vette crème als uierzalf of zo. Nou lieverd dát doe ik niet als ik zonder dat kan. Ben geen vetbol hoor !

Na het eten kwamen er donkere wolken en mooie kleuren voorbij. Geen Noorderlicht zoals op plekken in Nederland maar wel heel erg mooi. Het is droog gebleven.

De foto’s van vandaag heb ik maar in een album geplaatst.

Liefs,

Joyce

dagje Albir (myalbum.com)