Maandag 6 maart 2023

Vanmorgen was ik al vroeg op. Half 7 wakker en niet meer in slaap vallen, dus om half acht was het tijd voor mijn bakkie koffie. Gelijk toast gemaakt en op het gemak zitten ontbijten. Omdat ik een tijdje geleden (ongeveer 3 weken, mijn eerste en enigste excursie tot nu toe) ben ik in Polop geweest. Een niet al te groot dorp met een rijke en culturele historie. Toen ik daar was, was het al aan het eind van de middag en mijn energie op (polOP dus). Tevens regende het pijpenstelen dus ook dat zal al niet mee. Terug denkend aan dat dorp dacht ik: ik ga eens uitzoeken of je daar ook met het ov kunt komen. Laat nou héél toevallig op de fb site “overwinteren in Benidorm” een artikeltje staan over Polop en hoe je daar kunt komen. En toen dacht ineens: ik maak er een pre-avontuur van en ga vanmiddag op pad. Ik neem de bus naar het busstation van Benidorm en kijk of ik daarvandaan een bus kan nemen naar Polop. En of ik daarvoor misschien wel moet reserveren. Dus nadat ik gedoucht had en nog een tijdje heb zitten werken aan mijn nieuwe mandala project, mijn wasje van het rek had gehaald, een afspraak per mail voor mijn belasting aangifte (dit jaar doe ik het via een kantoor en dat kan digitaal, maar ik kan nu niet printen en scannen om mijn handtekening te zetten én ik heb de aangifte van vorig jaar niet bij me -toen moest ik zoveel betalen en dat gaan ze voor me uitzoeken hoe dat kan- , dus doe ik dat zodra ik thuis ben allemaal regelen). Af en toe even 10 minuutjes in het zonnetje en er weer uit is de beste manier om lekker bruin te worden heb ik van mijn moeder geleerd. Op een gegeven moment ben ik me aan gaan kleden en om 12 uur de deur uit gegaan. Via de Consum supermarkt, waar ik een heerlijke kip/champignon empanada heb gekocht. Tegenover de supermarkt wist ik dat bij die halte er een bus stopt om naar het busstation te gaan. Laat nou, heel toevallig ook weer, er een klein busje staan die daar naar toe ging. Dus ingestapt, ingecheckt en gaan zitten. Ik was de enige dus ik kon kiezen. De buschauffeur, die dus geen woord Engels sprak, ratelde iets tegen me en ik verstond Estación de autobuses. Dus op mijn allerbeste Spaans zei ik: Si ! Want ja, daar moest ik naar toe. Tevens gaf ik te kennen dat ik geen Spaans sprak, maar dat maakte hem niet uit, hij ratelde gewoon door af en toe en wees dan naar boven waar aan de voorkant de eindbestemming op stond; Estación de autobuses. En ik maar zeggen : no habla espanol, maar hij luisterde gewoon niet. Ik vind het gescheten hoor, blijf vriendelijk lachen en si zeggen. 4 keer zelfs onderweg. Tsja, hoe leg je een buschauffeur nou uit, die geen Engels spreekt dat je het gewoon heerlijk vind om in een bus te rijden en te genieten van een omgeving waar je nog niet eerder geweest was. Ik doe er geen moeite voor, want er zijn zelf mensen die Nederlands of wél Engels spreken die dat ook niet begrijpen. De rit duurde zeggen en schrijven een half uur.

Vlak bij het busstation (één halte er voor) stopt de bus en ratelt de man iets waar ik uit op kan maken dat ik moet blijven zitten omdat de bus zo verder naar het station, dat al in zicht was aan de overkant. De chauffeur pakt zijn spullen, stapt uit en een andere chauffeur stapt in nadat ze nog even praatje pot hebben gehouden en nestelt zich achter het stuur. De bus rijd na een paar minuten door en binnen 2 minuten stonden we bij het busstation. Ik begrijp af en toe geen snars van dat ov hier, maar wat maakt het uit ? Ik ben waar ik wezen moest.

Ik stap het station in, een heel groot station trouwens met het opschrift: Estación de autobuses en shopping center. Nou geen winkel te bekennen, die zijn waarschijnlijk nog in de maak haha.

In de hal is een klein kantoortje met een bordje información boven de deur. En op de deur een bordje met cerrado/closed. Nou daar hebbie wat aan zeg. Dus loop ik maar door want ik zie een balie voor de tickets. Daar is vast wel iemand die mij kan vertellen hoe en of ik hier vandaan in Polop kan komen. Bij alle ruitjes was de luxaflex dicht, maar stonden er wel ticket machines. Nou ben ik bang dat ik daar geen gesprek mee kan voeren voor informatie, maar gelukkig stond er een jongeman met een jasje waarop stond: información.  Gelukkig sprak hij iets meer Engels dan de buschauffeur en samen hebben we gezorgd dat ik donderdag om even over 11 uur naar Polop kan met de bus. Ik heb de ticket in mijn zak. Een retour ticket is niet nodig, want als ik in Polop bij dezelfde halte instap waar ik ben uitgestapt donderdag kan ik in de bus een kaartje kopen. Hij liet mij een foto maken van de vertrektijden vanuit Polop. De lieverd. Ik wilde me ook niet vastleggen voor een vaste tijd, want veel heeft te maken met de energie die ik in de middag nog wel of niet heb. Ja toch, niet dan? Gelukkig is het allemaal wel weer mooi voer voor een blog.

Bij de halte die mij terug moet brengen naar het centrum van Benidorm, ligt tussen het treinstationnetje en de halte een heel klein parkje, waar je heerlijk kunt genieten van de mensen die passeren en het zonnetje. En dat heb ik dan ook maar gedaan. Even bijkomen van al die avonturen hoor hahaha. Naast het parkje was een tunneltje -alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers- waar ik doorheen ben gelopen om te zien wat daar nog voor moois te beleven valt. Dus heb ik nog een aardig rondje gelopen. Langs een of ander sportstadion (voetbal FC Benidorm misschien?), atletiekbaan en vlakbij een school. Helemaal zeker was ik niet van de halte die ik moest hebben, dus ging voor zekerheid en ging terug naar het busstation. Daar aangekomen weer even heerlijk gaan zitten en genoten van de vogeltjes die het daar met druk hadden. Ik heb een aantal foto’s gemaakt van de vogels, maar herkende er een paar niet. Ik ga de vogelfoto’s maar in een apart album zetten straks.

Op een gegeven moment bus 3 genomen waarvan ik zeker wist dat deze door het centrum Benidorm gaat. Vanaf het station tot het centrum deed de bus er zeggen en schrijven 6 minuten over. Hmmmmmm? Dan stap ik vlak bij oude centrum uit, ga bij mijn favo terrasje nog een echte kop koffie nemen (op station ook bakkie gedaan, maar dat was niet lekker en heb ik dus niet helemaal op gedronken). Nog even bij de ToDo een pot haarmasker gekocht, want mijn haar droogt aardig uit van het zonnetje zo stiekem weg. Via de boulevard lekker lopen kuieren in het zonnetje en half 5 was ik weer thuis., maar zéér voldaan. Ik heb vandaag een nieuw motto ingevoerd voor mezelf. Niet meer van; kan ik dat nog wel naar zó, dat heb ik mooi weer gedaan.

Morgenochtend wil ik met de trein richting Altea, maar dan uitstappen bij een station er voor om naar een heel grote markt te gaan. Lekker rond dwalen, hand op de knip en genieten. Woensdag houd ik dan weer een rustdag. Het gaat lekker zo.

Ik ga straks mijn foto albums plaatsen. (Ondertussen gedaan)

Liefs,

Joyce.