Zondag 19 maart 2023

Ik denk dat ik vandaag heb ervaren wat Jill voelde bij extreem harde geluiden c.q. knallen. Ik had een prima plek -vrij onverwachts- bij het vuurwerk, waarvan ik niet wist dat dat zou zijn daar en om die tijd. Maar daarover later meer. Na een paar Knallen -en dan spreken we écht over Knallen met een hoofdletter K- ben ik weggegaan, want mijn hart sloeg op hol en mijn borst deed er zeer van. Oren dicht houden was geen optie hier. Dus heb ik de plaats delict snel verlaten en ben paar straten verder op op het pleintje bij de hoofdstaat gaan zitten. In de schaduw en op redelijke afstand. Het heeft bijna 3 kwartier geduurd voor mijn hart weer haar eigen ritme had opgepakt. Mijn borst doet er nog zeer van. Het kostte me gewoon wat moeite niet in paniek te raken. Voelde me ineens zó eenzaam. ☹

Maar zoals een avonturierster betaamt, mezelf weer opgepakt na een uurtje mensen kijken en rustig ademen en weer aan de wandel gegaan. Hier stop ik even en begin bij het begin.

Vanmorgen wéér om half 7 wakker. Word er niet goed van. Wat moet ik zo vroeg op? Dus ben ik blijven liggen internetten op mijn foon en er maar om half acht uit gegaan. 1 medicijntje ingenomen waarna ik een half uur moet wachten met drinken en eten. Dus geprobeerd even lekker op het balkonnetje te zitten, maar ik waaide uit mijn verschoning. Zelfs mijn telefoon moest ik goed vasthouden. Ik vermoede al zoiets, want ik had het schuiven van de tuinstoel -in dit geval de balkonstoel- al paar keer gehoord en ineens ging ook de emmer die er stond er vandoor. Alles maar even binnen gezet.

Nadat ik mijn ontbijtje had genuttigd ben ik maar op zoek gegaan naar de oorzaak van een paar kleine vliegjes in huis. Heb een vliegjestrauma hahaha. Oorzaak daaraan ligt bij een vervuild huis van een ‘familielid’. Hier bleek het mijn fruitmand te zijn. Er lag een geschimmelde mandarijn in. Dus even uitgewassen dat ding en te drogen gelegd in de kamer in het zonnetje. De mand dus he, niet de mandarijn. 😊

Om 10 uur zat ik weer te knikkebollen en dat is wel vreemd als je weet dat ik gisteravond om half 9 tijdens een programma in slaap geknikkerd ben en pas om 10 uur wakker werd bij een volgend programma. Waarna ik me ben gaan uitkleden, tanden gepoetst en mijn bedje in gedoken waar ik om half 3 pas voor het eerst weer wakker werd.

Ik dacht in eerste instantie; ik geef er maar aan toe en duik -om 10 uur dus- nog uurtje terug. Even liggen dommelen blijkbaar want toen ik weer op mijn klokje keek was het kwart voor elf. En had ik zin er uit te gaan? Nou nee hoor. Maar ik heb mijn goddelijke lijf bijeen gepakt, heb het naar de douche gesleept en ben daar goed wakker geworden. Aangekleed en besloten om buitenshuis te gaan lunchen. Zo gezegd, zo gedaan en via de boulevard naar het oude centrum gelopen en daar bij een tapaz restaurantje waar ik vorig jaar ook paar keer lekker gegeten heb, heerlijke garnalen gegeten. Pil Pil heet dat zegt Gea Suvaal. Die garnalen dreven in de knoflook olie. Jummie, jummie, jummie. In eerste instantie kreeg ik alleen dat bordje met garnalen, dus heb ik er maar een mandje brood bij besteld. Lekker soppen met die handel. Ik had een prima plekje en genoot met volle teugen van het uitzicht en het eten. Na het eten verder aan de wandel gegaan, waar ik onderweg voor de tigste keer een optocht tegen kwam van de mannen en vrouwen in de mooie klederdrachten. Ze worden er niet vrolijker op. Volgens mij zijn de dames en heren ondertussen aardig versleten van dat gewandel. Doorgelopen naar ‘mijn’ terrasje voor een cappuccino. Het was vreselijk druk overal. Zondag is bij uitstek de dag dat -voornamelijk Spaanse- mensen aan de wandel gaan, flaneren over de boulevard en terrasjes opduiken met het gezin/familie voor een hapje en een drankje. Gezellig hoor. Zouden we in Nederland ook mee moeten doen (als het weer het toelaat én de financiën)

Na de koffie verder gaan wandelen. Ik wist dat er bij het grote plein bij het stadhuis het ‘monument’ van dat gedeelte van de stad stond, waar vanavond om 22 uur de fik in gaat en het vuurwerk zal worden afgestoken. Wat schertste mijn verbazing? De weg was daar afgesloten voor het verkeer, er liepen brandweerlieden rond en er stonden al heel wat mensen langs de kant. Daar ging dus iets gebeuren al was het nog geen avond. Al snel had ik door dat om 14 uur hier vuurwerk zou worden afgestoken. Dus zocht ik een plekje met goed uitzicht en wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Nou vuurwerk dus (wat je trouwens bijna niet ziet overdags haha). Om 2 uur barstte het dus los en nam ik al snel de benen. Hoe of wat kunt u hier boven aan het begin van de blog dus lezen.

Via de boulevard terug richting huis. Bij de SuperCor een stokbrood gehaald en wat vis salade voor vanavond. Want ik weet natuurlijk niet hoe dat allemaal gaat lopen weer aan het eind van de middag. Want als het goed ik, is er om 18.30 uur een parade met praalwagens als ik de site van Benidorm mag geloven. En dus komt het avondeten mooi in het gedrang.

Oh, ik had nog niet verteld van gisteravond natuurlijk. Ik was om half zes al naar buiten gegaan voor de parade en ontdekte dat het toen al vrij druk was langs de kant. Bij het hotel om de  hoek hier stond al en grote groep vrouwen en mannen in donker bruin met gouden jurken. De mannen droegen geen jurken hoor. Dit even voor de duidelijkheid.

Dus liep ik richting Mr. Chips omdat ik dacht eerst een hapje te kunnen eten. Tenslotte zou de parade om 18 uur beginnen en zit ik halverwege de route. Dacht ik. Dat denken van mij zet ook af en toe geen zoden aan de dijk hoor.

Op weg naar Mr Chips hoorde ik in de verte muziek, dat stuk straat was afgesloten door motorpolitie en hekjes en mensen gingen klaar staan met camera en/of telefoon. Dus ben ik maar op een muurtje gaan zitten. Dat eten komt later wel. En ja hoor, niet alleen het ‘kleine’ groepje dat ik van de week had gezien kwam er aan, maar 3 groepen. Dus ja, camera in de aanslag -geen echte aanslag natuurlijk met al die politie haha- en weer serie plaatjes geschoten. 171 plaatjes zag ik achteraf. Niet allemaal even wat er is teveel te zien in te korte tijd. De groep kwam nog een keer terug en nu liep de groep die ik even er voor had gezien bij het hotel voorop. Het waren stuk voor stuk allemaal plaatjes. Jammer dat er weinig geglimlacht werd. Of ze zijn allemaal moe of er mag niet gelachen worden.

De foto’s heb ik geplaatst in het album  Optocht Fallas kleding (myalbum.com)

Na de optocht patatje zitten eten en naar mijn appartement. Daar heb ik nog even tv gekeken met het voornoemde resultaat van in slaap vallen haha.

Weinig anekdotes voor vandaag. Nou oké, 1 dan.

Ik kom aan bij ‘mijn’ terrasje voor een kop koffie. Er staan té veel kleine tafeltjes daar met té veel stoelen. Dus als je wilt gaan zitten aan zo’n tafeltje kan het zomaar gebeuren dat je tegen iemand aan stoot. Zeker als je niet zo’n dunne spijker bent als ik. 😉

Automatisch zeg je in het Engels sorry, schuift wat op en gaat zitten. Nou zijn er mensen die denken dat als je Sorry zegt dat je dan geen Nederlands verstaat. Ze kijkt me pinnig aan en knikt alleen. Tegen de man naast haar zegt ze: alsof ze niet een klein beetje kan uitkijken of op een andere stoel kan gaan zitten. Ik zeg niets, maak er geen woorden aan vuil en luister haar verder af. Ze zitten alleen maar mensen te bekritiseren in negatieve zin. Zoals mannen (zullen wel Engelsen zijn) voor tattoo’s en in korte broek. No shirts ! Nou dat kan toch écht niet. Volle dames op schootmobiel; ja die is te dik om te lopen. Ik zeg nog steeds niets en sluit me er enigszins van af. Hij heeft een biertje besteld en zij een tonic. Hier krijg je op heel veel terrassen s middags bij een biertje een schaaltje met óf nootjes, óf olijfjes óf kleine zure uitjes en mini augurkjes. De vrouw reageert pinnig: I did not ask for this. De ober legt uit dat het gratis is bij de drankjes en gelijk valt de vrouw aan. Ik draai me om en ga andere mensen begluren.

Ondertussen is het hier kwart voor vijf en ben ik bijna aan het eind van deze blog. In ieder geval deel 1. Na vanavond zit een vervolgblog er misschien nog wel in. Alles zal zich vanzelf wijzen. Ik ga zo naar buiten, batterij camera is weer vol, evenals de telefoon en ik ga mooi plekje uitzoeken.

Morgen ga ik al vroeg de deur uit. Ik wil de trein van 9.05 hebben en dus moet ik de bus naar het station van 8.40 nemen. Morgen naar Villajoyosa waar ik start met rondleiding in chocoladefabriek.  Dus vanavond vroeg naar bed hahaha.

Ik zeg ………………. To be continued.

Liefs,

Joyce. 

En omdat ik vergeten was het bovenste gedeelte al te plaatsen kan ik hier even verder gaan met waar ik gebleven was. Dus toch een deel 2 voor vandaag.

Omdat de ene site aangaf dat de parade met praalwagens om 18 uur begon en de ander om 18.30 uur aangaf, ben ik gewoon bijtijds naar buiten gegaan om een plekje te zoeken. Er valt altijd genoeg te zien, dus een uurtje wachten moet niet erg zijn. Om even over vijf zat ik dan ook pontificaal in een stoeltje langs de route. Een route volgens het boekje dan. Even over half zes kreeg ik het toch wel erg fris in mijn overhemmetje, moest ik er van plassen  en omdat ik nog niet het idee kreeg dat er op zeer korte termijn iets zou gaan gebeuren ben ik even naar het appartement gelopen. Is nog geen 5 minuten, dus moet lukken. Er waren nog niet heel veel mensen langs de route, er was nog geen politie te zien, de straat was nog niet afgesloten en dus kon ik het kalm aan doen. En dat heb ik gedaan. 10 minuten later zat ik weer op hetzelfde stoeltje langs de kant, mensen te begluren en te genieten. Kan er zo gelukkig van worden op zo’n stoeltje met een vaag zonnetje en al die mensen die voorbij komen. De een nog mooier dan de ander. Het werd wel alsmaar later en later en menigeen vroeg aan mij of de parade hier passeren zou. Ik spreek geen Spaans, maar ik begrijp de vraag als de woorden aqui, passa en iets van fille voorbij komen. Dapper als ik ben zeg ik dan gewoon dat ik geen Spaans spreek hahaha. Ik leer wel steeds meer woorden hoor, vind het leuk.

Uiteindelijk, de zon verdween al steeds een beetje meer, rond 7 uur hoorden we in de verte muziek en zag ik de zwaailampen van de motorpolitie. Er ging wat gebeuren. Nou er gebeurde zeker wat. Wel 5 praalwagens vol met kinderen en dames in de mooiste kleren

-die we al eerder hebben gezien deze week- strooiden volop met confetti en snoepgoed. Zuurtjes, pakjes snoep en rolletje snoep suisden langs mijn oren. Moest uitkijken dat ik er geen op mijn lens kreeg, want er stond best kracht achter. Ik moest even denken aan de carnavalsdagen die ik Keulen heb meegemaakt, héél veel jaren geleden. Dat was nog met buurthuis de Kameleon in Lombardijen, de uitwisseling met de Chorweiler Selbsthilfe, een buurthuis in Keulen. Met die uitwisselingsgroep hebben we ook 3 dagen Carnaval gevierd. Ik ga hier verder niet over in details maar oh oh oh, wat was dat leuk. Wakker worden in de badkuip met een Zulu kanibaal (dat mocht toen nog) Tijdens de carnavalsoptocht in Keulen gooiden ze ook met confetti en snoep. Mensen stonden er met de paraplu omgekeerd om zoveel mogelijk snoep te vangen. Hier zag ik tijdens en na afloop mensen lopen te rapen. Zakken, helmen en tassen vol. Zo komisch.
Toen de kleine stoet voorbij was, ben ik richting huis gelopen. Ik ben heel nieuwsgierig naar mijn eigen foto’s en natuurlijk moest ik deze blog afmaken. Gelijk als de stoet voorbij is komt de veegwagen er achteraan en wordt de boel weer schoongemaakt voor de dag van morgen.

Het is nu 8 uur en het is goed zo. U weet weer hoe mijn dag is geweest en ik vind het nog steeds leuk dat er een paar mensen zijn die uitkijken naar de blog elke dag en ze graag lezen.

Ik deel het graag met u.

Voor nu sluit ik dan toch de blog van 19 maart en wacht met spanning op het grote vuurwerk om 22 uur. Gelukkig is dat ver genoeg weg om mijn hart in ritme te houden hoop ik. Ik houd in ieder geval ramen en deuren gesloten hahaha.

Tot morgen en geniet nog van de foto’s ook.