Donderdag 30 maart 2023

De één na laatste dag in Benidorm alweer en dus de laatste blog vanuit het zonnige Zuiden. Mijn onrust heeft al weer toegeslagen, maar ik pak mezelf steeds op en plant me dáár waar ik bezig was met iets. Het DDD (duizend dingen doekje) in mij heeft weer toegeslagen. Voor sommige mensen misschien herkenbaar. Ineens MOETEN dingen weer: inpakken, opruimen en bij mij vooral het denken, denken, denken. En dan het liefst allemaal tegelijk en tijdens haha. Doodvermoeiend, al zeg ik het zelf. Maar het komt allemaal goed, óók dat weet ik wel weer. Het is wederom een prachtige dag met wat bewolking maar met 22 graden. Dus genieten we er gewoon nog maar even van.

Maar laat me even terug in de tijd gaan, want afgelopen dinsdag zijn we naar Valencia geweest en omdat we om even over half negen ’s morgens al de deur uit gingen en er bij half negen ’s avonds pas weer in. Een lange, maar wel fantastische dag. Voordeel van deze excursie was wel dat we niets moesten, behalve meerijden met de bus tot aan het centrum en daar uitstappen en weer op tijd bij de bus zijn. In de tussentijd konden we onze eigen gang gaan tenzij je je voor een extra excursie op gaf. Dat laatste hebben wij zeker niet gedaan en dus konden wij in eigen tempo ons ding doen. En dat dat tempo niet altijd even hoog is, is bij de meeste wel bekend.                                           

Onderweg krijg je een overvloed van informatie, die ook in het Engels was omdat er geen Nederlandse excursie op deze wijze meer naar Valencia ging in de tijd dat wij hier nog zijn. Maar dat is op zich niet echt een probleem voor deze twee wereldreizigers, áls ze maar opletten. Want onderweg werd wel verteld dat de kathedraal tussen 2 en half 5 gesloten is i.v.m. siësta. Ik heb geen idee wie er in die kathedraal nou een tukkie gaat liggen doen, want de meeste die zich binnen bevinden tukken al een paar eeuwen. 😊

Later hadden we wij door dat we beter hadden moeten luisteren dus, want het was niet de kathedraal, maar de basiliek die ’s middags dicht ging. Slimpies op reis hahaha.

Maar even terug. Aangekomen in Valencia om rond half 12 bij de torens van Serrano (denk maar aan die Spaanse ham, dat hier niets mee te maken heeft trouwens) en daar moesten we ook weer opstappen om 5 uur. Maar met opstappen waren we helemaal niet zo bezig. Eerst koffie ! En dus gingen we op weg naar het plein van de kathedraal en basiliek, waar genoeg keuze uit terrasjes was. Heerlijke koffie geserveerd door een zeer onvriendelijke serveerster. Maar de koffie was prima en ging er in als koek. Oh nee, er zat geen koekje bij.

Omdat we met in ons achterhoofd die sluitingstijd hadden, zijn we maar eerst de kathedraal in gegaan. Ik kreeg korting als gepensioneerde en Winny moest volle pond betalen. Met een klein leugentje had Winny ook korting kunnen krijgen al is ze nog niet gepensioneerd, maar zo zitten we dan weer niet in elkaar. Ook al zijn we Hollanders hahaha.

Je bent er al snel ruim een uur aan het wandelen binnen en toen we het gezien hadden, was het de hoogste tijd voor een hapje eten vonden we. Dus zijn we weer naar hetzelfde terras gegaan op het plein en hebben paella gegeten. Winny had dit nog nooit geproefd, is eigenlijk ook niet zo’n vismens en vond het niet lekker. Heeft er wel van gegeten, maar niet haar pannetje leeg. Ik vond het zelf héél lekker.

Tijdens het eten zagen we dat ze bij de basiliek de deuren dicht gingen doen en omdat het ………. siësta was. Wij hadden inderdaad niet goed opgelet dus. De basiliek ging dicht. Jammer want het is er heel sereen, klein en indrukwekkend. Ik heb het vorig jaar al mogen mee maken, dus schrijven we het op het lijstje voor als we een keer een lang weekend naar Valencia gaan samen hihi. Nog een poosje lopen struinen in de kleine straatjes om de drukte even kwijt te zijn. Het schijnt deze week de week van de excursies te zijn en dus kwamen wij met vaste regelmaat hordes scholieren tegen. Al dan niet op de step of fiets. Bij de plek waar we moesten gaan instappen om 5 uur hebben we eerst weer een kop koffie genomen met een of andere warme Orio cake met slagroom #hebah en zijn we daarna overgestoken naar het 9 km lange Turia park. Ooit was dit park een rivier. Het heeft een rijke geschiedenis met een treurige gebeurtenis.

In het kort: 14 oktober 1957 overstroomde de rivier en kwamen meer dan 60 mensen om het leven. Dit mocht nooit meer gebeuren en dus nam men maatregelen. De rivier werd omgeleid en de rivierbedding langs de stad werd drooggelegd. De plannen om er een snelweg voor het vrachtverkeer dat dan rechtstreeks en makkelijker bij de haven konden komen werden afgeketst dankzij het protest van de inwoners van Valencia. Er werd een park van gemaakt waar diverse aktiviteiten plaatsvinden, je kunt er wandelingen maken en fietsen. Er zijn kinderspeelplekken, sportvelden, picknickplekken en veel groen en rust. In 1986 werd het park officieel geopend.

In het park bij één van de bruggen tegenover de poort c.q. torens, staan palmbomen met geluid. Ja u leest het goed: palmbomen met geluid. En niet zo maar geluid, nee herrie geluid. Het geluid van halsbandparkieten die het druk hebben met het maken van nestjes. Als die groene rakkers thuis in Nederland zo kwetteren zou je willen roepen: hé kan dat wat zachter? Maar hier zoek je een leuk plekje en pak je je camera om ze te fotograferen. (ik heb er een apart album van gemaakt; Valenciaanse parkieten hahaha.

Om 5 uur zaten we weer in de bus en haalden we nog een paar mensen op die op excursie waren geweest naar het Oceanografic. Een heel groot aquarium waar je gewoon een dag voor moet uittrekken als je daar een bezoek wilt brengen. Ook waren er een aantal mensen die de excursie naar het stadion van F C Valencia hadden geboekt. Er waren daar rondleidingen en er was een soort van voetbalmuseum. Niet aan ons besteed. En toen weer terug huiswaarts. Onderweg een stop moeten maken, want er was iets met de bus. Iets met water of zo. Gaf ons mooi de gelegenheid voor een plas en wat te snaaien kopen.

In Benidorm wilden we nog even de Hollandse supermarkt instappen voor een broodje, maar net toen wij aan kwamen lopen gingen de deuren en luiken dicht. Gelukkig hadden we nog wat te eten in het appartement hahaha. Lekker geroosterd brood met tonijn/uitjes/mayo gegeten. Rond een uur of 10 doken de dames moe maar voldaan hun bedje in.

Woensdag 29 maart 2023

Deze dag zouden we het rustig aan doen. En op zicht hebben we dat ook wel gedaan. ’s Morgens rond 10 uur naar de markt, want er moesten wel nog een keer churro’s gegeten worden. En dat hebben we dan ook gedaan. Heerlijk in het zonnetje, snoepen en mensen bekijken. We zijn nog even de markt op gegaan, maar als snel hadden we het gezien. Dus namen we na een uurtje of zo de bus naar het oude centrum terug, gingen een echte kop koffie halen en namen er een tosti bij. Winny wilde nog even een paar sandalen halen en wat voor de kleinkinderen en zo liepen we langzaam aan terug naar huis. We kwamen langs een winkeltje waar ik 2 of 3 weken geleden een prachtige lange blouse had gezien met Frieda Kahlo er op. Ik vond hem te duur en heb hem niet gekocht, Maar ik kreeg die blouse niet uit mijn gedachten en heb hem alsnog aangeschaft. Ben er erg blij mee.

Thuis gekomen, het was ondertussen 3 uur ongeveer, ben ik even een uurtje op bed gaan liggen. ’s Avonds hebben we sla met karbonade en gebakken aardappels gemaakt en televisie gekeken. Rond een uur of 8 zag in eens weer een groepje dolfijnen. Jammer genoeg was het 1) al te schemerig voor video opnames en 2) was mijn batterij van de camera leeg dus moet ik het doen met de beelden van een paar weken geleden. Maar wel tof dat Winny ze ook nog even heeft gezien. Half elf gingen onze lichtjes uit. Nog één volle dag te gaan en dan zitten mijn 8 weken en Winny’s 8 dagen er op. Het is zó snel gegaan en ondanks de foute start de eerste paar weken, heb ik het toch heel erg naar mijn zin gehad.

En zo werd het donderdag 30 maart.

Ook vandaag rustig aan gedaan. Vanmorgen kop koffie bij café de Paris, boodschapje voor het avondeten (maken broodje gezond en broodje garnalen ‘ook gezond’). Voor de lunch een heerlijke zak patat met een frikandel speciaal bij Mr. Chips. Niet gezond wel lekker enne …… ook Spaans hoor. De uitjes en aardappelen zijn Spaans hahaha. Winny ging nog even iets halen bij de Todo en ik naar het appartement terug om vast wat op te ruimen, deze blog te schrijven en de foto’s in albums zetten.

Het is een lange blog geworden maar ik hoop dat u er toch weer veel leesplezier van heeft mogen hebben. Ik ga iedereen groeten vanaf mijn plekje hier en waarschijnlijk sluit ik morgen wel af met een blog van de terugreis.

Dank voor jullie lieve reacties op de blogs en albums. Volgend jaar weer??????????????????

Adios Amigos.

Joyce