Zaterdag 11 februari 2023

Het voornemen van gisteravond om vroeg naar bed te gaan om nog even te lezen is niet uitgevoerd. Wel vroeg in bed, maar van dat lezen is niets meer terecht gekomen. Al voor ik mijn tablet kon openen, waren mijn ogen dicht. Kwart voor tien, wat een tijd. Maar het voordeel is wel dat je al lekker vroeg wakker bent en wat aan je dag hebt. Om 7 uur zat ik aan de koffie. Ook lekker.

Buiten was er veel tumult. Tsja, het is weekend en weer of geen weer, de boulevard en het strand wordt dan weer bevolkt door groepjes Engelsen die volgens mij de hele nacht door hebben gehaald. Gaan met hun blote voeten de zee in en gillen dat het koud is. Joh! Ik word er niet wakker van en lig er ook niet wakker van. Dat zijn geluiden waar je al snel aan went. Alhoewel: in het hoogseizoen wil je hier niet zijn. Ik niet althans.

Na het ontbijt van koffie en 2 van gisteren overgebleven empanada’s heb ik me aangekleed en om half tien stond ik al buiten. Op gemak gelopen naar de bushalte om bus 10 naar Altea (heb het al die tijd verkeerd geschreven, hoort geen h tussen). Bij de bushalte kwam een klein Spaans dametje naast me staan en begon een heel verhaal. Ze was niet te stoppen ondanks dat ik zei: No Espanol. Ja, ja, ik spreek een eind buiten de deur he. Maar op een gegeven moment was ze klaar met haar riedel, ging zitten en wachtte samen met mij op bus 10. In de bus zaten en kwamen er best veel toeristen en sommige vroegen -net als ik al gedaan had- voor de halte van de rommel/antiek markt. Nou spreek ik een eind buiten de deur, maar de chauffeur alleen binnenshuis hahaha. Maar het woord antiek kende hij denk ik en hij knikte begrijpelijk. Maar eenmaal bij de halte riep hij niet dat we hier uit moesten. Gelukkig waren er toeristen en misschien ook lokale bevolking die het wisten en in grote getale uit stapten. Dat is het seintje van: Joyce je moet er ook uit. Een Engels stel waar ik een babbeltje had zitten maken (ik zei toch dat ik een eind buiten de deur sprak) wisten ook niet waar ze er uit moesten, dus zei ik: als er een bunch toeristen uitstapt, moeten wij er ook uit . Lachen ! Zij volgden gedwee hahaha.

Bij de rommel- c.q. antiekmarkt was er inderdaad sprake van rommel. Het -voornamelijk- antiek stond áchter de kraam hahaha. Grappig hoor zo’n indoor markt. Heb er toch ruim een half uur lopen wandelen.

Kwartiertje gewacht op de bus naar Altea die aardig vol zat al en dus moest ik staan. Gelukkig kwam er al snel een plekje vrij naast een -ik denk- Spaanse man. Een mooie man ook nog, jammer dat hij naar sigaretten stonk. Een ander plekje was er niet en staan had ik geen zin meer in. Dus bleef ik dapper zitten, ondanks dat hij ook nog eens om de haverklap zijn telefoon pakte en weer terug stopte in zijn broekzak. De broekzak aan mijn kant wel te verstaan. Dus toen wij Altea binnen reden en ik de haven voorbij zag komen, drukte ik snel op de stopknop en stapte uit. Ik herinnerde me de mooie wandeling langs het water tussen  haven en centrum nog van vorig jaar. Lekker lopen en uitwaaien. Maar oef, vorig jaar leverde dat nog niet zoveel moeite op, dus moest ik af en toe even gebruik maken van een bankje. Maar dat maakt helemaal niet uit met dat mooie uitzicht en het zonnetje dat langzaam door brak. Dus redelijk op het gemak naar het ‘centrum’ gelopen waar ik vorig jaar een paar keer in een prima zaakje lekkere koffie en lunch heb genuttigd. En zo ook deze keer maar weer. Cappuccino en geroosterd brood met carpaccio. Je zou er van gaan slissen haha.

Het leuke van in je uppie zitten is dat niemand kan zien of horen waar je vandaan komt. Dan is het afluisteren van gesprekken des te leuker. Want aan het tafeltje naast me gingen 2 heren zitten die schijnbaar al een heel stuk gewandeld hadden. Ze waren moe en waren aan een kop koffie toe. “Tsja, op onze leeftijd ga je toch merken dat het lopen niet meer zo makkelijk en snel gaat he?” “Dat moeten we maar accepteren” zei man nummer 1. Man nummer 2 antwoordde: “ja, makkelijk gezegd. Zal wel tussen mijn oren zitten, maar ik kan en toch niet zo makkelijk accepteren hoor. Ik wil daar nog niet aan”. Ik bleef stoïcijns voor me uitkijken en luisterde het gesprek verder af dat over de familie van man 1 ging. Mensen die op Ambon woonden en dat die cultuur toch wel heel anders was als van de mensen die hier woonden. Die waren heel lang geleden al hier komen wonen en in kampen gezet. En een heleboel blablabla volgde met reacties van man nummer 2 die kant nog wal raakten en vrij racistisch. Zelfs het woord koplappen viel en de ramp in Turkije en giro 555. Terwijl hier mensen naar “hoe heet het ook al weer waar ze gratis eten kunnen ophalen”. Hij bedoelde dus voedselbank. Ik ben maar gestopt met afluisteren. Ik vond het ineens niet leuk meer.

Om half één was ik klaar met eten en wilde nog even genieten van het uitzicht en het zonnetje. Wandeltje over de vernieuwde boulevard gemaakt en af en toe zittend genoten van het uitzicht. Bij een Alo-Hop winkeltje (schattig winkeltje met een hoop je-hebt-er-eigenlijk-niks-aan spullen) nog 2 paar warme sokken gekocht. Tsja, voor 3 euro per paar kun je geen koude voeten riskeren haha.

Om 3 uur de bus terug naar Benidorm genomen. Ik ben bewust naar een halte aan het eind -of liever begin- van de boulevard gaan zoeken, zodat ik vóór het centrum al een zitplaats had. Daar stappen namelijk de meeste mensen weer in. Amai, wat ben ik toch een slimmerik he.

Terug in Benidorm heb ik mijn rugzakje thuis gebracht, heb Carmen even opgehaald en ben wat boodschappen gaan doen. Mijn kleine flesjes water waren op, dus moest ik even. Morgen zijn de grote supermarkten hier dicht, dus gelijk voor een paar dagen weer eten gehaald. Altijd makkelijk om iets in huis te hebben.

Van het liflaffen van gisteren heb ik nog een half stokbrood over, dus heb ik lekker karbonade gehaald en champignons voor vanavond. Gebakken uitje er bij en oma is weer onder de pannen.

Vandaag schoon beddengoed en handdoeken gekregen, dus net eerst ook even het bed opgemaakt. Toen nog even heerlijk een kleine 3 kwartier beneden op de boulevard voor het gebouw waarin ik verblijf op een bankje zitten genieten van de mensen en de zon. Toen ik het wat fris kreeg naar boven gegaan, kop thee gezet met een koekje er bij en aan deze blog begonnen.

Ik ga zo lekker eten en televisie kijken en/of wat tekenen. Het is binnen niet koud gelukkig omdat een heel groot deel van de dag de zon de kamer heeft verwarmd.

Ik zeg ………… adios en tot morgen.

XXX

week 1 Benidorm 2023 (myalbum.com)